Σε παρουσίαση – ενημέρωση από το ΚΠΕ Σικυωνίων συμμετείχαν οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου με θέμα το περιβάλλον και κυρίως το θαλάσσιο. Ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία που πρόσφερε γνώσεις, θετική διάθεση, προβληματισμό και ευαισθητοποίησε τα παιδιά σας/μας σε σχετικά θέματα. Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε με ποιο τρόπο το συγκεκριμένο πρόγραμμα επέδρασε στη σκέψη τους και την ψυχοσύνθεσή τους.
Χρυσανθόπουλος Παν.
Δορμπαράκη Δ.
Ασημακοπούλου Αν.
Η θάλασσα της Κορινθίας
Τον Νοέμβριο το σχολειό μας προσκάλεσε τις υπεύθυνες του ΚΠΕ Σικυωνίων για να μας ενημερώσουν για τα προβλήματα του τόπου μας που σχετίζονται με το υδάτινο περιβάλλον αλλά και τις διεξόδους και την αξία της θάλασσας.
Εμείς, παιδιά της Γ’ γυμνάσιου, μαζί με τους καθηγητές μας βγήκαμε έξω στις παράλιες για να κάνουμε τις ανάλογες εξερευνήσεις, έρευνες και διαπιστώσεις για την ακτή.
Χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και περπατήσαμε. Έπειτα η κάθε μια μας συγκεντρώσαμε τις απαιτούμενες πληροφορίες που μας ζητηθήκαν για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα.
Η μια ομάδα είχε αναλάβει να μελετήσει το είδος των σκουπιδιών που ξεβράζονται ή πετιούνται στην ακτή, η άλλη τα φυτά και τα δέντρα και η τελευταία τη θερμοκρασία του εδάφους, της υδάτινου στοιχείου, τη διεύθυνση του ανέμου ….. Μάθαμε να φτιάχνουμε και ναυτικούς κόμπους.
Τέλος, από όλες τις έρευνες, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η παράλια μας έχει πολλά αποτσίγαρα αλλά γενικά βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και δεν έχει επηρεαστεί τόσο από τους γύρω αρνητικούς παράγοντες.
Θεώνη Δουρδούμα
Κων/να Δουρδούμα
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Αγαπητοί μας συμπολίτες,
Είμαστε μαθητές του Γυμνασίου Δερβενίου της Γ’ Γυμνασίου και θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για ένα γεγονός που μας ευαισθητοποίησε ιδιαίτερα.
Με αφορμή ένα πρόγραμμα που κάναμε για την θάλασσα του Κορινθιακού και την εκδήλωση για το ίδιο θέμα που πραγματοποιήθηκε στο Δερβένι το καλοκαίρι θα θέλαμε να σας πούμε και να σας προβληματίσουμε για αυτά που είδαμε και καταγράψαμε.
Στην παραλία συναντήσαμε πολλά σκουπίδια. Η τάξη μας είχε καταγράψει τον αριθμό τους ανάλογα με την κατηγορία τους. Σύμφωνα με τα τότε στατιστικά μας τα αποτσίγαρα ήταν πάνω από 200 που αυτό σημαίνει πως οι καπνιστές πρέπει να προσέχουν. Ακόμα, πρέπει να προσέχουμε και τα υπόλοιπά μας σκουπίδια που πετάμε κάτω στα χαλίκια και στην άμμο.
Από την άλλη, είδαμε πολλά θαλάσσια φυτά και μαγευτήκαμε από την ομορφιά τους. Ακόμα, μάθαμε από πού ανατέλλει και που ο ήλιος αρχίζει να δύει, κάναμε ναυτικούς κόμπους και ελέγξαμε την θερμοκρασία του νερού.
Ενημερωθήκαμε, επίσης, για το πόσο σημαντικό είναι να «απορρίψουμε» τα προϊόντα μιας χρήσης όπως το πλαστικό μπουκαλάκι, την πλαστική σακούλα, το πλαστικό ταπεράκι. Αυτά μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα στο περιβάλλον. Για αυτόν τον λόγο συνιστούμε να παίρνετε θερμός από το σπίτι και χάρτινα σακουλάκια για το κολατσιό σας.
Τέλος, θέλω να προσθέσω πως όλοι σας μπορείτε να κάνετε την διαφορά. Αυτό σημαίνει πως θα σας παρακαλούσαμε θερμά να μαζεύετε να απορρίμματά σας από την θάλασσα και να προσέχετε λίγο παραπάνω τον Κορινθιακό μας… κι όχι μόνο. Μακάρι στο κοντινό μέλλον να έρθουμε να μαζέψουμε σκουπίδια από την θάλασσα όλοι μαζί και να μη βρούμε τίποτ΄ άλλο εκτός από τα λουλούδια!!
Με Εκτίμηση,
Για τους μαθητές
της Γ’ Γυμνασίου Δερβενίου
Σοφιάνα Βικάτου
Ζωή είναι και …. τα ζώα και τα φυτά!!
Στην περιοχή της Κορινθίας και κυρίως στο υδάτινο περιβάλλον της υπάρχουν πολλά πανέμορφα φυτά και ζώα που αξίζει να αναφερθούν.
Για αρχή, όσον αναφορά στην πανίδα έχουμε τις σαρδέλες, τους γαύρους, τις γόπες και τα σαφρίδια. Επίσης, τα λινάρια, οι μπακαλιάροι ψαρεύονται με χαρά και – ως μεγαλύτερα – οι ξιφίες και τα σκυλόψαρα προκαλούν το ενδιαφέρον μας. Τον χώρο ομορφαίνουν οι κάβουρες, οι αστερίες ενώ οι αχινοί – που αποτελούν ένδειξη καθαρών νερών – απαιτούν την προσοχή μας.
Αναφερόμενοι στην χλωρίδα, εντοπίζουμε πολλά είδη τόσο στις ακτές όσο και στον θαλάσσιο χώρο. Οι παπαρούνες της θάλασσας, οι αγριοντοματιές, οι γαλατσίδες, τα αγριοσέσκουλα, οι ποσειδωνίες γνωστές ως «φυκιάδες», τα αλμυρίκια, ομορφαίνουν τις ακτές ενώ οι σπόγγοι σχηματίζουν εντυπωσιακό χαλί με διάφορους χρωματισμούς: κίτρινοι, κόκκινοι, ροζ, λευκοί, καφέ.
Και στο σημείο αυτό σκέφτομαι: πόσα πολλά είδη έχει η παραλία μας….. εμείς τα γνωρίζουμε;
Γρηγόρης Δελής
Ας δούμε λίγο καλύτερα
Το όμορφο το περιβάλλον,
το έχουμε κάνει άλλα αντ΄ άλλων.
Βρωμιά παντού
και σκουπίδια όπου βρουν.
Αγαπώ τη φύση
για αυτό και προσπαθώ να βρω μια λύση.
Ο πλανήτης γερνά!
Δεν αντέχει άλλο πια!!!
Λάθη κάνουμε πολλά,
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά!
Άννα Καϊτσα
Τίτλοι κυριολεκτικοί και … μεταφορικοί
Το περιβάλλον σε κάθε μορφή του επιδρά στον άνθρωπο, στην ψυχολογία του, στη συμπεριφορά του, στην ανάπτυξή του….
Κάποιους τίτλους για προβληματισμό και – γιατί όχι; – και για ευαισθητοποίηση όλων μας αναφέρουμε στην συνέχεια.
- Βρώμικο νερό, μολυσμένα τρόφιμα.
- Ανάπτυξη περιβάλλοντος και πολιτισμού
- Οι αλλαγές του κλίματος και το χρώμα του χρήματος
- Αποκηρύσσοντας γι’ άλλη μία φορά το υδάτινο περιβάλλον
- Δώστε ζωή στη φύση
Γεωργία Κραββαρίτη
Λογοτεχνικά βιβλία για τη Θάλασσα
- Και γύρω τους η θάλασσα, Αφροδίτη Βακάλη
- Μιλώντας για τη θάλασσα στα εγγόνια μου, Hubert Reeves
- Άγια θάλασσα, Nάννος Παναγιώτης
- Η μαγική θάλασσα, Κίτσου Ντίνα
- Ο Γέρος και η θάλασσα, Hemingway Ernest
- Θάλασσα κατάματα, Καραμανώλης Κώστας
- 20. 000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Ιούλιος Βερν
Δήμητρα Δούρη
Τραγούδια για το περιβάλλον
Μοναδικό το περιβάλλον!! Επηρεάζει την καθημερινότητά μας σε κάθε επίπεδο. Επιδρά ακόμα και στους καλλιτέχνες, τους εμπνέει, τους δίνει κίνητρο και «περνούν» τα μηνύματά τους…. καλλιτεχνικά!!!
ΣΤΙΧΟΙ Ν΄ ΑΓΑΠΑΣ
Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν’ αγαπάς και τ’ ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ’ αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,
ν’ αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ’ αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Αυτό το σπρέι που ψεκάζεις στη Γλυφάδα
σηκώνει θύελλα στην έρημο Νεβάδα
και το τζιπάκι σου που τρέχει στο Παγκράτι,
έχει σκοτώσει χελιδόνια στη Βαγδάτη.
Πρόσεξε όμως μη τα βάζεις με τη φύση
γιατί κι εσένα κάποια μέρα θα χτυπήσει
και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα
θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα.
Οι μπαταρίες που πετάς στο Λαγονήσι
έγιναν όξινη βροχή μες στο Παρίσι
και το πλυντήριο που έβαλες στο γκάζι
έχει τυφλώσει χίλια ψάρια στη Βεγγάζη.
Πρόσεξε όμως μη τα κάνεις αλλ’ αντ’ άλλων
γιατί θα γίνουν αλλαγές στο περιβάλλον
και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα
θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα.
‘Οταν ξυρίζεσαι εσύ στη Φιλοθέη
το όζον κάνει μία τρύπα στο L.Α.
Για την κολόνια που φοράς στο Κολωνάκι
ξεριζωθήκανε λουλούδια στο Κεντάκυ.
Πρόσεξε όμως γιατί θα `σαι η αιτία
να βγει αλήθεια μια αρχαία προφητεία
και τα φτερά μιας πεταλούδας απ’ την Κίνα
θα φέρουν τότε καταιγίδα στην Αθήνα.
ΤΟ ΝΕΡΟ
Είναι στο σύννεφο, είναι μέσα στο πηγάδι
είναι στο χιόνι και στα φρούτα του Μαγιού
είναι στα μάτια, είναι στο ουράνιο τόξο
είναι στον πάγο, στον ατμό του τηγανιού.
Είναι στη λίμνη, είναι στη γη, είναι στο στόμα.
Ο άνθρωπος είναι νερό που περπατάει
και προχωράει απ’ του πλακούντα τα νερά
κι ως τα νερά του τελευταίου ιδρώτα πάει…
Το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό…
Είδα πόλεις να βαδίζουν στο σκοτάδι
για να γεμίσουν τους κουβάδες τους με φως
είδα το Μόσταρ, είδα το Βελιγράδι
είδα τον Δούναβη να γέρνει τυφλός.
Ο Αξιός, ο Αχελώος και η Κερκίνη
είναι αιχμάλωτοι πολέμου στις τιμές
του χρηματιστηρίου και της βιομηχανίας
και θα ξερνάνε ομολογίες φριχτές.
Το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό…
Μα όταν κάποτε θα υψωθεί η ευχή τους
θα πλημμυρίσουν τα νερά, να εκραγούν
θα πάρουν από`κει ψηλά όσα ζητήσαν
όσο νερό θα χρειαστεί να ξεπλυθούν.
Όποιος βρομίζει το νερό βρομίζει ο ίδιος
και λένε πως το παρατσούκλι του Θεού
κάποια μεγάλη φασαρία είναι εκεί πάνω
η “φασαρία των νερών στους ουρανούς’’.
Το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό…
Δίκαια θα ξαφνιαστεί εκείνος που θ`ακούσει
δυνατά στου κάτω κόσμου τις οθόνες
την πρώτη ερώτηση ’’ποιον έχεις ξεδιψάσει’’;
Καθένας μας θα ζυγιστεί με σταγόνες
Χρυσούλα Καραλή
Και έτσι…. κι αλλιώς!!
Γνωστό είναι το έργο του Σεπούλβεδα «Η ιστορία ενός γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει». Μεταφρασμένο σε αρκετές γλώσσες προωθεί την αξία…. της τήρησης των υποσχέσεων. Ο γάτος υπόσχεται στην ετοιμοθάνατη γλαροπούλα πως θα φροντίσει να γεννηθεί το μωρό της και πως θα το μάθει…. να πετάει. Η διαφορετικότητα δεν αποτελεί εμπόδιο!!!
Ταυτόχρονα, όμως, ένα κεφάλαιο του έργου με τίτλο «Το μαύρο κύμα», όπως αναφέρεται στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ Γυμνασίου, περιγράφει ένα πρόβλημα που δημιουργούν οι άνθρωποι στο περιβάλλον και συγκεκριμένα στη θάλασσα. Μια κηλίδα πετρελαίου μολύνει μεγάλη υδάτινη έκταση και παγιδεύει – ανάμεσα στα άλλα πτηνά – και την Κεγκά, την εγκυμονούσα μαμά γλαροπούλα, η οποία τελικά……
Αλήθεια, τι γίνεται στη συνέχεια;;
Αλέξανδρος Αναγνωστόπουλος
“Ένα κουκουνάρι ταξιδεύει ”
Κοντά στα λαμπερά νερά της θάλασσας του Κορινθιακού υπάρχουν δέντρα που λέγονται πεύκα. Τα πεύκα ήταν το σπίτι μου!! Έμενα εκεί, έμεναν και αλλά κουκουνάρια.
Ο καιρός ήταν πανέμορφος. Οι άνθρωποι έκαναν μπάνια, θαύμαζαν το ηλιοβασίλεμα κάθε απόγευμα, στην ακτή φύτρωναν αλμυρίκια, παπαρούνες της θάλασσας, αγριοσέσκουλα….Την νύχτα ο ουρανός ήταν γεμάτος με αστέρια!! Ήθελα πάρα πολύ να τα μετρήσω αλλά ήταν πάρα πολλά. Λάτρευα το φεγγάρι. Το λάτρεψα πάρα πολύ εκείνη την εποχή. Όπως λάτρεψα και το καλοκαίρι.
Δεν είχα ιδέα για τον χειμώνα που ερχότανε. Αναρωτιόμουν πως θα ήταν αυτή η εποχή. Ρώτησα τα άλλα κουκουνάρια…..αλλά αυτά δεν ανυπομονούσαν σαν εμένα να τον ξαναδούν. Και κατάλαβα ότι κάτι ήξεραν για αυτήν την εποχή αλλά εμένα μου το έκρυβαν. Δεν ήξερα για ποιο λόγο!! Τους ρώταγα κάθε μέρα “Πως είναι ο χειμώνας, τι γίνεται τον χειμώνα;” δεν μου απαντούσαν. Περνούσαν οι μέρες κι εγώ μεγάλωνα.
Ήρθε ο χειμώνας και δεν μου φαινόταν ωραίος. Ήταν άδεια η θάλασσα, κανένας άνθρωπος δεν βρισκόταν στην παραλία καθώς έκανε κρύο, ο καιρός ήταν συννεφιασμένος… ο ουρανός δεν ήταν γαλάζιος. Την άλλη μέρα, μάλιστα, τα πράγματα χειροτέρεψαν!! Η θάλασσα είχε μεγάλα κύματα, φύσαγε δυνατός αέρας, έβρεχε και έπεφταν κεραυνοί. Γύρω στα βουνά είχε πέσει χιόνι….
Μετά από ώρα που σταμάτησε η βροχή, στα βάθη της θάλασσας είχε εμφανιστεί ένα ημικύκλιο πολύχρωμο. Ήταν πανέμορφο. Μου είπαν πως ήταν το …. Ουράνιο τόξο!! Τι ωραία χρώματα…. Γύρισα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με τους φίλους μου.
Τότε συνειδητοποίησα ότι γύρω μου δεν υπήρχε κανένα άλλο κουκουνάρι! Ήμουν μόνος μου στο δέντρο…. Φοβόμουνα πολύ.
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα γιατί στα κουκουνάρια δεν άρεσε ο χειμώνας. Κατάλαβα πως δεν μου απαντούσαν στις ερωτήσεις μου, γιατί δεν ήθελαν να φοβηθώ. Περνούσαν οι μέρες κι εγώ σκεφτόμουν πού ήταν τα άλλα κουκουνάρια.
Κάποια στιγμή είδα στους δρόμους να έρχεται ένα φορτηγό που είχε πίσω κομμένα δέντρα. Σταμάτησε στο δέντρο που έμενα εγώ. Βγήκαν κάποιοι άντρες με πριόνια στα χέρια τους, και ξεκίνησαν να κόψουν το πεύκο!! Έπεσα κάτω στις πέτρες της ακτής. Το σπίτι μου χάθηκε!! Εγώ ο καημένος φοβόμουν…. ένιωθα σαν να ήμουν μέσα στο πουθενά.
Το άλλο πρωί είδα ένα παιδί που έπαιζε. Ανησύχησα για αυτό διότι είχαν βγει από την θάλασσα πάρα πολλά καλάμια. Από κάποιες κουβέντες που άκουσα έμαθα πως απέναντι – στη Στερεά Ελλάδα – λόγω έντονης βροχόπτωσης είχε πλημμυρίσει ο χώρος και το νερό παρέσυρε στη θάλασσα τα καλάμια που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στα χωράφια τους και το ρεύμα τα έβγαλε στη δική μου παραλία. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή το παιδάκι άφησε τα καλάμια. Στράφηκε στη θάλασσα και άρχισε να πετάει πέτρες. Μετά ήρθε προς σε μένα και με πήρε στο χέρι του. Μου άρεσαν πολύ τα γαλάζια του μάτια και τα καστανά μαλλιά του. Το άκουσα που είπε:
– Μαμά, έλα λίγο!!
– Έλα, παιδί μου.
– Δες τι βρήκα! Δεν είναι παράξενο;
– Αυτό είναι ένα κουκουνάρι. Έπεσε από δέντρο.
– Ααα!, μπορούμε να το πάρουμε σπίτι ;
– Αν θες παρ το, αν όχι πέταξε το στην θάλασσα .
– Θα το πετάξω στην θάλασσα ,είπε το αγοράκι.
Με πέταξαν στην θάλασσα και το ρεύμα με πήγαινε βαθιά. Έβλεπα κάτι ζωντανά σώματα που κολυμπούσανε δίπλα μου. Ήταν και μικρά και μεγάλα. Δεν ήξερα καν τι ήταν. Όταν νύχτωσε, δεν έβλεπα τίποτα. Είχαν ξεκινήσει μεγάλα κύματα και εγώ είχα τρομάξει πάρα πολύ. Δεν ήξερα που με πήγαινε η θάλασσα. Μόνο το φεγγάρι έριχνε το φως του. Φοβόμουνα πολύ.
Το πρωί είχα βγει στη ακτή. Δεν ήξερα που ήμουν. Ξαφνικά είδα κι άλλα κουκουνάρια. Σκεφτόμουν από που είχαν έρθει. Κατάλαβα πως κι αυτά είχαν κάνει το ταξίδι τους, όπως κι εγώ. Τα πλησίασα. Μπορούσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις και να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας!!!
Αβιόλα Βασίλι