Πόσο μικρή η λέξη!!! Μόνο τέσσερα γράμματα… Κι όμως!! Ρυθμίζει -η λέξη αυτή και ό,τι περικλείει – τη ζωή μας; Αποσυντονίζει την καθημερινότητά μας; Μας μπερδεύει; Ποια πρέπει να είναι τα όρια; Ποιος τα βάζει; Πόσο άκαμπτα είναι; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα προσπαθήσαμε να «αγγίξουμε» στην συνάντησή μας την Πέμπτη στις 25/1/2024.
Ένας κύκλος με συνεχόμενη γραμμή – ξεχωριστός και διαφορετικός για τον καθένα μας μέσα στον οποίο βρισκόμαστε – συνδέεται με τα όρια. Και σε έναν κύκλο με διακεκομμένη γραμμή βρίσκεται ο κάθε έφηβος. Συνεχόμενη η γραμμή για εμάς τους μεγάλους καθώς έχουμε διαμορφώσει τις αρχές και τις αξίες τις οποίες επιδιώκουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας…. διακεκομμένη για τους εφήβους εφόσον ψάχνουν – και είναι φυσικό στην ηλικία τους – τις αρχές και τις αξίες που θα υιοθετήσουν, που θα προσαρμόσουν στην ιδιοσυγκρασία τους, στην εποχή τους, στην κοινωνία στην οποία αναπτύσσονται και ωριμάζουν…… που αποδέχονται και απορρίπτουν…… και στην οποία προσπαθούν να σταθούν.
Και κάπου εδώ ανάμεσα προβάλλει και δεσπόζει η «διαπραγμάτευση». Αυτή που μας βοηθά στην επικοινωνία με τα παιδιά μας: στο να τα ακούμε, να αντικρούουμε τα επιχειρήματά τους αλλά και να αναγνωρίζουμε την αξία των όσων υποστηρίζουν – έστω κι ως ένα σημείο. Αυτή μας βοηθά να φτάνουμε στο σημείο που θα συμφωνήσουμε. Αλλά να προσέξουμε… αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να είναι κοντά στις δικές μας αρχές και σε αυτά που εμείς επιθυμούμε και επιδιώκουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας.
Και αυτό που επισημάνθηκε και τονίστηκε στη συνάντησή μας με τον κ. Κολοκυθά, Κοινωνικό Λειτουργό είναι το εξής: κάθε οικογένεια έχει τις αρχές της και τις αξίες της που δεν συμπίπτουν και δεν συμφωνούν –ίσως- με των άλλων οικογενειών. Πολύ απλά: το δικό σου παιδί, μπαμπά και μαμά, εσένα έχει για γονείς και τα παιδιά των άλλων οικογενειών δεν έχουν εσάς για γονείς!!! Άρα, πόση σημασία έχει το τι κάνουν οι άλλοι;;
Δύσκολα τα όρια!! Και για εμάς που πρέπει πρώτοι να τα τηρούμε και για τα παιδιά μας που κάνουν τώρα την επανάστασή τους. Οδηγούν σε αντιδράσεις και εντάσεις και συγκρούσεις. Και φυσικά η σύγκρουση σημαίνει κόπο και πόνο και φωνή και…. χτύπημα της πόρτας! Όμως ταυτόχρονα η σύγκρουση δηλώνει ενδιαφέρον, δηλώνει νοιάξιμο, φροντίδα, αγάπη!!
Η αγάπη μας για τα παιδιά μας και το ένστικτό μας μάς οδηγούν στο να παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις. Και ακόμα κι αν κάποιες είναι λιγότερο καλές θα τις διορθώσουμε. Διότι αυτό που δεσπόζει δεν είναι ο εγωισμός μας, δεν είναι το να επικρατήσουμε εμείς σε πιθανή σύγκρουσή μας με τα παιδιά μας αλλά να το έχουμε πείσει πως λειτουργούμε με γνώμονα το δικό τους καλό!!!
Ασημακοπούλου Αναστασία