Τελειώνοντας την πορεία μας στο γυμνάσιο θεωρώ πως όλοι μας – έστω και λίγο – καθίσαμε και σκεφτήκαμε τι πετύχαμε και τι κάναμε λάθος, όχι μόνο αυτή τη χρονιά αλλά και τις τρεις. Μπαίνουμε στο λύκειο – όσοι περάσουμε!! – διαφορετικοί χαρακτήρες σε σχέση με αυτό που ήμασταν όταν αρχίσαμε το γυμνάσιο.
Συναισθήματα ανάμεικτα μας κατακλύζουν: νοσταλγία για τα χρόνια που ήμασταν μικρότεροι, ανακούφιση που περνάμε από ένα κεφάλαιο της ζωής μας, ομαλά, σε ένα άλλο, λύπη που ίσως να αποχωριστούμε μερικά άτομα. Ακόμη, όλοι κάνουμε στον εαυτό μας ερωτήσεις που πιθανόν να μείνουν προς το παρ΄όν αναπάντητες. Τι θα κάνω στο μέλλον μου; Θα καταφέρω τους στόχους μου; Ίσως είναι νωρίς για τέτοιες σκέψεις αλλά πιστεύω πως κάπου κάπου όλοι κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις στον εαυτό μας, που μας προβληματίζουν.
Tα παιδιά της τάξης μου γνωριζόμαστε μεταξύ μας είτε από το δημοτικό είτε από την Α΄ Γυμνασίου. Έχουμε αλλάξει παρέες, έχουμε τσακωθεί, έχουμε άσχημες και όμορφες αναμνήσεις, κοπάνες και εκδρομές: ειδικά την φετινή τριήμερη στα Ιωάννινα που θεωρώ πως μας ένωσε πολύ περισσότερο. Δημιουργήσαμε όλοι αξέχαστες και μοναδικές αναμνήσεις και θα συνεχίζουμε για τα επόμενα τρία χρόνια να δημιουργούμε. Μερικοί από μας ίσως να φύγουν. Παρόλα αυτά, με τους πιο πολλούς θα είμαστε μαζί ώσπου να πετύχουμε τον στόχο μας. Ίσως, ως το καλοκαίρι του 2027 που θα τελειώσει οριστικά η κοινή μας πορεία να έχουν αλλάξει ακόμη περισσότερα. Ίσως να μην κάνουμε παρέα όλοι μεταξύ μας κάτι πολύ λογικό αλλά… κάτι καλό έχουμε να πάρουμε από όλους!!! Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, όλοι μας μια νέα αρχή στο Λύκειο και ας κρατήσουμε μόνο τα γέλια από αυτά τα χρόνια. Λογικό είναι οι παρέες του Γυμνασίου να μην κρατήσουν για πάντα… ίσως πάλι να μείνουν κάποιες από αυτές. Αλλά αυτές οι παρέες δίνουν περισσότερο χρώμα στα χρόνια της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας. Πιστεύω πως τα παιδικά χρόνια στιγματίζουν τους ανθρώπους και στη ζωή ίσως να μην έχουν όλοι τα καλύτερα αλλά γιατί να μη φροντίσουμε εμείς να κάνουμε τα δικά μας παιδικά χρόνια όσο καλύτερα μπορούν να γίνουν;
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω να κάνω αναφορά στους γονείς μας οι οποίοι θεωρώ είναι βασικοί ήρωες στη ζωή μας, οι άνθρωποι που θα είναι δίπλα μας σε όλη την πορεία μας.
Θα ήθελα – στο σημείο αυτό – να πω: «ευχαριστώ» σε όλους τους καθηγητές μας. Σε μερικούς λίγο παραπάνω που μας στήριζαν στην πορεία μας, σε μερικά λάθη που ίσως κάναμε και που μας εμπιστεύτηκαν.
Σήμερα ένας κύκλος έκλεισε για εμάς και ανοίγει ένας καινούριος. Εύχομαι σε όλους τα υπόλοιπα χρόνια να είναι καταπληκτικά και να πετύχουμε όλους τους στόχους μας. Για μερικούς από τους μόνιμους καθηγητές που είχαμε αυτά τα τρία χρόνια έχω να πω πως κερδίσαμε πολλά από εσάς και παρόλο που θα συνεχίσουμε να σας βλέπουμε στο προαύλιο τις καθημερινές, δεν θα είναι το ίδιο. Όσο για τους καθηγητές που ήρθαν φέτος στο σχολείο μας και δεν θα μείνουν άλλη χρονιά εύχομαι «καλή συνέχεια» και ελπίζω να καταφέρετε να πάτε στην περιοχή που θέλετε. Εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους μας!! Με μερικούς θα το περάσουμε μαζί και με τους υπόλοιπους τα λέμε τον Σεπτέμβριο.
Ααα! Και κάτι τελευταίο, κυρία Ασημακοπούλου: ελπίζω αυτή τη φορά να μη βγήκα εκτός θέματος!!
Μαρίνα Νησωτάκη
Η Μαρίνα είναι εντός θέματος!!! Περισσότερο δεν γίνεται!!(κ. Ασημακοπούλου)