Αναμενόμενες οι κρίσεις στην οικογένεια… όχι απαραίτητα αυτές που φαντάζεστε. Αναφερόμαστε στην κρίση …. της συμβίωσης, του ερχομού ενός παιδιού, της εισόδου στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, των εξετάσεων, της απώλειας… απώλεια οποιασδήποτε μορφής: προσώπου, φιλίας, σπιτιού λόγω μετακόμισης…. η κρίση που συνδέεται με την αξιολόγηση της ζωής μας. Εκεί γύρω στα 55; στα 60; χρόνια μας ο απολογισμός μας σε σχέση με τα παιδιά μας… τι καταφέραμε και τι όχι … η παραδοχή των λαθών μας και η συζήτηση μαζί τους.
Οι κρίσεις που βιώνουν οι έφηβοί μας αρχίζουν να μας ανησυχούν αν διαπιστώσουμε τρία κατάλοιπά τους: βουλιμία, στροφή σε εξαρτησιογόνες ουσίες και κυρίως στο τσιγάρο – όπως και η απότομη αύξησή του – η διαταραχή του ύπνου τους. Η συνεργασία με το σχολείο είναι αναγκαία για να διαπιστωθεί αν τα συγκεκριμένα συμπτώματα εντοπίζονται και σε αυτό. Η κρίση συνδέεται με τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις της μητέρας και αντιμετωπίζεται με τη βοήθεια ειδικού στο σύντομο χρονικό διάστημα των δύο μηνών και με τέτοιο τρόπο ώστε να μάθουν να αντιμετωπίζουν κάθε μορφής κρίση.
Είναι βασικό σε τέτοιες καταστάσεις να θυμηθούμε το σκοπό της ζωής μας και τους στόχους μας. Να τους επαναφέρουμε και να δραστηριοποιηθούμε….
Και ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και την κρίση των σχολικών εξετάσεων που πρέπει να διαχειριστούμε μεγάλοι και μικροί. Αυτό θα είναι και το θέμα της επόμενης συνάντησής μας, στις 14 Μαΐου.
Ασημακοπούλου Αναστασία