Την Πέμπτη στις 7/12/23 γονείς και εκπαιδευτικοί για ακόμα μία φορά καθίσαμε στα θρανία για να μάθουμε όσα ο κ. Κολοκυθάς, Κοινωνικός Λειτουργός, είχε την ευγενική διάθεση να μας….. διδάξει σχετικά με την ανάπτυξη ουσιαστικών και εποικοδομητικών σχέσεων με τους/τις εφήβους μας.
Αποτελεί γεγονός και μάλιστα φυσιολογικό και αναμενόμενο ο/η έφηβος να διακόπτει τη σχέση του με τους γονείς του/της. Είναι αναγκαία η αποκόλληση τους από εμάς και η είσοδος στην εφηβεία. Ανάλογα φυσιολογική και αναμενόμενη θα έπρεπε να είναι και η προσπάθεια του γονιού να φτιάξει τη σχέση αυτή. Γίνεται όμως; Γίνεται με τρόπο εποικοδομητικό;
Κύρια χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των παιδιών είναι η αντιδικία, η αντίρρηση, η απόρριψη… Διαφωνίες, αντιδράσεις, εντάσεις, προκλητική ειρωνεία για να ελέγξουν την αντοχή μας ….. και πίσω από όλα αυτό η προσπάθειά τους να διαμορφώσουν, να προσαρμόσουν το σύστημα των αξιών τους στις απαιτήσεις της ηλικίας τους, στις ανάγκες τους, στις ομάδες των συνομηλίκων τους.
Και η αντίδρασή μας – η δική μας…. των μεγάλων των ώριμων – είναι εκρηκτική!!. Το σπίτι μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη…Θυμός, ζήλια, απωθημένα, πόνος, απειλές, παιχνίδια εξουσίας και κατά μέτωπο συγκρούσεις με τα παιδιά μας τη στιγμή που απαιτείται ηρεμία και ησυχία. Η φωνή μπλοκάρει το συναίσθημα, η ειρωνεία αποτελεί πλήγμα στην αυτοπεποίθησή τους. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως εμείς μιλάμε κατά 90% και τα παιδία μας κατά 10%. Δίνουμε ερεθίσματα για σκέψη και όχι απαραίτητα για συζήτηση. Ως φάντασμα γυρίζουμε γύρω τους διακριτικά, αθόρυβα και παρεμβαίνουμε …. σε στιγμές που χρειάζεται.. ..Ρωτάμε κι ας μη παίρνουμε απάντηση… Δηλώνουμε την παρουσία μας και τους επιτρέπουμε να επιλέξουν. Δεν πιέζουμε, διότι όσο το κάνουμε τόσο τα παιδιά μας απομακρύνονται…. Εμείς παρατηρούμε… και λειτουργούμε με βάση το ένστικτο και την αγάπη.
Δεν προδίδουμε την εμπιστοσύνη τους. Προωθούμε την επικοινωνία. Δεν έχει σημασία σε ποιον από τους δύο γονείς μιλά το παιδί μας. Είναι σημαντικό – και αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει- να μιλά. Ακόμα κι αν ένας γονιός απουσιάζει, ακόμα κι αν ένας δεν ασχολείται συστηματικά… σημασία έχει τι κάνει ο καθένας μας.
Πολύ ωραία μας τα λέει ο κ. Κολοκυθάς! Στην πράξη τι γίνεται!! Τι γίνεται; Συζητάμε και προβληματιζόμαστε και παίρνουμε θάρρος και δύναμη ο ένας από τον άλλον καθώς διαπιστώνουμε πως όλοι μας βιώνουμε ανάλογες καταστάσεις. Δηλώνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον μας και την αγάπη μας για τα παιδιά μας θα πετύχουμε την ουσιαστική επικοινωνία…. στο μέλλον. Προς το παρόν ας μάθουμε από τα παραπάνω κι ας διαχειριστούμε τα «όρια» – τα δικά μας, τα δικά τους; – στην επόμενη συνάντησή μας.
Καλές γιορτές με υγεία
με υπομονή και επιμονή
για την επίτευξη των στόχων μας!!
Ασημακοπούλου Αναστασία